Apache i Nginx to dwa najpopularniejsze na świecie serwery WWW o otwartym kodzie, które razem obsługują ponad 50% ruchu w Internecie. Wybór między nimi to kluczowa decyzja dla administratorów i właścicieli stron, bo wpływa na wydajność, bezpieczeństwo i koszty operacyjne.

Apache HTTP Server (1995, Robert McCool) przez lata dominował, jednak Nginx (2004, Igor Sysoev) zdobył silną pozycję dzięki wydajności i skalowalności. Poniżej porównujemy architekturę, wydajność, konfigurację i typowe zastosowania, by łatwiej dopasować serwer do specyficznych potrzeb.

Fundamentalna różnica w architekturze serwerów

Sercem różnic jest sposób obsługi żądań – wpływa on bezpośrednio na zarządzanie zasobami i zachowanie pod obciążeniem.

Szybkie porównanie cech Apache vs Nginx

Aby od razu uchwycić kluczowe różnice, zobacz zestawienie najważniejszych parametrów:

Cecha Apache Nginx
Model współbieżności process/thread-per-connection (MPM: prefork, worker, event) event-driven, nieblokujący
Treści statyczne dobrze przy małym/średnim ruchu bardzo szybko, wbudowane buforowanie
Treści dynamiczne natywnie (np. mod_php) przez zewnętrzny procesor (np. PHP‑FPM)
.htaccess tak (konfiguracja per katalog) nie (brak narzutu na sprawdzanie plików)
Zużycie zasobów wyższe na połączenie niskie na połączenie
Skalowalność (C10K+) ograniczenia przy bardzo dużej współbieżności projektowany pod C10K i więcej
Rola reverse proxy możliwa naturalna (proxy, load balancing)
Konfiguracja elastyczna, bogaty ekosystem modułów spójna, prosta składnia (server, location)
Typowe zastosowania hosting współdzielony, legacy LAMP wysoki ruch, mikroserwisy, chmura

Architektura oparta na procesach w Apache

Apache używa procesów lub wątków, gdzie każde żądanie obsługuje dedykowany proces/wątek. To prosty model, lecz przy dużej współbieżności zużywa sporo CPU i RAM.

MPM prefork tworzy osobny proces na żądanie, co jest stabilne, ale kosztowne zasobowo. Ulepszone worker MPM i event MPM ograniczają narzut, jednak Apache ładuje kopię mod_php dla każdego pracownika, nawet gdy serwuje pliki statyczne, co podnosi zużycie pamięci.

Architektura sterowana zdarzeniami w Nginx

Nginx wykorzystuje nieblokujący model event-driven, zaprojektowany z myślą o problemie C10K. Jeden proces roboczy obsługuje równolegle tysiące połączeń w ramach pojedynczego wątku, minimalizując przełączenia kontekstu i narzut.

Efekt: Nginx utrzymuje wysoką skalowalność i stabilność przy setkach tysięcy połączeń, a klasyczny model process-per-connection wymaga znacząco więcej zasobów na każde połączenie.

Porównanie wydajności: treści statyczne i dynamiczne

Wydajność zależy od typu treści. Statyczne (HTML, obrazy, CSS, JS) są identyczne dla wszystkich użytkowników; dynamiczne (np. PHP) generują się „w locie”.

Serwowanie treści statycznych

Nginx jest wyraźnie szybszy w statykach dzięki asynchronicznej architekturze i buforowaniu, co zapewnia natychmiastowy dostęp do plików przy wysokim ruchu. Apache jest efektywny przy mniejszych obciążeniach, ale pod presją skoków ruchu traci przewagę.

W teście przy 100 równoczesnych użytkownikach Nginx osiągnął 202,19 żądania/s i 175,8 ms opóźnienia vs Apache 199,80 żądania/s i 180,2 ms. Przewaga Nginx rośnie wraz z wybuchowym ruchem.

Serwowanie treści dynamicznych

Apache potrafi natywnie wykonywać dynamiczny kod (np. mod_php), bez warstwy pośredniej.

Nginx przekazuje żądania do zewnętrznego procesora (np. PHP‑FPM). To wymaga konfiguracji, ale narzut dotyczy tylko żądań dynamicznych, a statyki idą najkrótszą ścieżką.

W testach Apache z mod_php odnotował 205 timeoutów i 10 s maksymalnego opóźnienia, podczas gdy Nginx + PHP‑FPM: 0 timeoutów i 320,16 ms maksymalnego opóźnienia. Nginx z PHP‑FPM utrzymywał stabilność pod obciążeniem.

Zużycie zasobów i efektywność pamięci

Efektywne gospodarowanie CPU i RAM decyduje o kosztach i stabilności przy dużym ruchu.

Apache i jego apetyt na zasoby

W modelu procesów/wątków wzrost liczby żądań = wzrost liczby pracowników i użycia RAM/CPU. W klasycznym stosie LAMP przeglądarka otwiera 6–8 połączeń na użytkownika, a PHP generuje strony, odczytując dane z MySQL. Przy tysiącach równoczesnych użytkowników Apache może wyczerpać pamięć i spowolnić przez stronicowanie.

Nginx i efektywność zasobów

Nginx jest znacząco bardziej efektywny CPU/pamięci. Nie tworzy nowego procesu/wątku na żądanie, a pojedyncze wątki obsługują wiele połączeń.

Typowo połączenie wymaga 100 KB – 1 MB RAM (zależnie od stanu). Na serwerze z 32 GB RAM model process-per-request (np. 100 MB/proces) skończy się na ok. 320 procesach, podczas gdy Nginx obsłuży setki tysięcy połączeń. To realnie obniża koszty w chmurze i kontenerach.

Konfiguracja i elastyczność

Różne podejścia do konfiguracji wpływają na wdrożenie i utrzymanie.

Apache: .htaccess i moduły

Apache pozwala na konfigurację per katalog przez .htaccess – bardzo wygodne w hostingu współdzielonym. Moduły ładowane dynamicznie można aktywować bez rekompilacji.

Nginx: spójna konfiguracja centralna

Nginx nie wspiera .htaccess, dzięki czemu eliminuje narzut ciągłego sprawdzania plików. Moduły zwykle włączane są na etapie kompilacji (dostępne też dynamiczne), a składnia oparta na blokach server i location jest prosta i przewidywalna.

Porównanie elastyczności

Apache bywa przystępniejszy dla początkujących (zwłaszcza z .htaccess), natomiast Nginx oferuje spójność i prostotę, które cenią administratorzy w środowiskach produkcyjnych.

Obsługa równoczesnych połączeń i problem C10K

Wysoka współbieżność to standard w serwisach mobilnych, społecznościowych i streamingowych.

Problem C10K – znaczenie

Problem C10K historycznie ograniczał tradycyjne serwery procesowe. Nginx powstał właśnie po to, by tę barierę przełamać, i dziś efektywnie działa znacznie powyżej 10 tys. połączeń.

Zdolności Nginx przy dużej liczbie połączeń

Nginx bez trudu skaluje się do setek tysięcy, a nawet milionów połączeń dzięki nieblokującej pętli zdarzeń i niskiemu narzutowi pamięciowemu.

W przeciwieństwie do modeli process/thread-per-request, event-driven Nginx lepiej wykorzystuje ten sam sprzęt przy szczytach ruchu i mniejszej liczbie przełączeń kontekstu.

Praktyczne implikacje dla witryn o wysokim ruchu

Nginx można uruchomić na słabszym sprzęcie przy tym samym obciążeniu, gdzie Apache wymagałby większych zasobów. Mniej przełączeń kontekstu = niższe opóźnienia i wyższa responsywność nawet w godzinach szczytu.

Funkcjonalność bezpieczeństwa i ochrona

Oba serwery są dojrzałe i bezpieczne – poziom ochrony zależy głównie od poprawnej konfiguracji.

Bezpieczeństwo Apache

Apache oferuje mod_security z elastycznymi regułami i kontrolą dostępu, dzięki czemu można filtrować złośliwe żądania i egzekwować granularne polityki.

Bezpieczeństwo Nginx

Najważniejsze mechanizmy Nginx, które pomagają chronić serwer przy dużym ruchu:

  • Rate limiting – kontrola liczby żądań z jednego źródła,;
  • Podstawowe mechanizmy łagodzenia DDoS – ochrona przed zalewem zapytań,;
  • Wydajna obsługa SSL/TLS – bezpieczna komunikacja przy niskim narzucie zasobów.

Oba serwery wspierają SSL/TLS i mogą być elementem skutecznej strategii anty‑DDoS; wybór rozwiązania warto oprzeć o wydajność i model konfiguracji.

Obsługa zasobów i formaty konfiguracji

To, jak serwer mapuje URI na zasoby, wpływa na wydajność i elastyczność routingu.

Apache – interpretacja oparta na systemie plików

Apache mapuje żądania na fizyczne ścieżki (bloki <Directory>, <Files>) lub URI (blok <Location>). Gdy ścieżka nie pasuje do struktury plików, używa się Alias.

Nginx – interpretacja oparta na URI

Nginx jako serwer i proxy operuje głównie na URI, a na system plików tłumaczy dopiero przy serwowaniu. Główne bloki to server (host) i location (fragment URI). Brak .htaccess upraszcza i przyspiesza przetwarzanie.

Przypadki użycia i rekomendacje

Poniżej zebraliśmy typowe scenariusze, które ułatwiają decyzję:

Kiedy Nginx jest lepszą opcją

W tych sytuacjach Nginx zwykle zapewni najlepszy efekt:

  • Bardzo wysoki ruch i wysoka współbieżność – architektura event‑driven skuteczniej skaluje się pod presją,;
  • Serwowanie plików statycznych – wbudowane buforowanie, niskie opóźnienia i wysoka przepustowość,;
  • Architektury mikrousług i API – naturalna rola reverse proxy, routing i load balancing,;
  • Chmura i kontenery – minimalne zużycie pamięci i CPU przekłada się na niższe koszty.

Kiedy Apache jest lepszą opcją

W poniższych przypadkach Apache może być praktyczniejszy:

  • Wymagana kompatybilność z .htaccess – konfiguracja per katalog bez dostępu do rdzenia,;
  • Bogaty ekosystem modułów – dynamiczne ładowanie bez rekompilacji,;
  • Aplikacje legacy – projekty tworzone pod Apache i mod_php.

Jeśli pracujesz lokalnie lub z narzędziami ekosystemu Apache, pozostaje on solidnym wyborem.

Wytyczne oparte na ruchu witryny

Prosty przelicznik pomaga dobrać serwer do wolumenu odwiedzin:

  • < 1 000 odwiedzin/dzień – Apache będzie najprostszy w zarządzaniu;
  • 1 000–10 000 odwiedzin/dzień – Apache lub LiteSpeed to rozsądne opcje;
  • > 10 000 odwiedzin/dzień – Nginx lub LiteSpeed zapewnią najlepszą wydajność.

Wspólne wdrażanie – Nginx jako reverse proxy

Nie trzeba wybierać wyłącznie jednego rozwiązania. Popularnym podejściem jest Nginx przed Apache jako reverse proxy.

W tej konfiguracji Nginx przyjmuje żądania, serwuje statyki i przekazuje dynamiczne (np. PHP) do Apache. Redukuje to obciążenie Apache, usuwa wąskie gardła i ułatwia skalowanie poziome (więcej backendów + równoważenie w Nginx).

Praktyczne wyniki testów wydajnościowych

Poniższe wyniki pokazują różnice między serwerami w typowych scenariuszach:

Statyki: porównanie przepustowości

Test ApacheBench dla 10 000 żądań i 100 równoczesnych użytkowników (wyższe = lepsze):

Serwer Żądania na sekundę
Lighttpd 8645 żąd./s
Nginx 7589 żąd./s
Apache 7508 żąd./s

W ruchu „wybuchowym” Nginx uzyskał 202,19 żąd./s przy 175,8 ms opóźnienia, a Apache 199,80 żąd./s przy 180,2 ms.

Dynamika: Apache mod_php vs Nginx PHP‑FPM

Różnice w stabilności i opóźnieniach pod obciążeniem:

Konfiguracja Maks. opóźnienie Timeouty
Apache + mod_php 10 s 205
Nginx + PHP‑FPM 320,16 ms 0

Ranking ogólnej wydajności

Uśredniona, znormalizowana punktacja wydajności:

Serwer Wynik
Nginx 97,5%
OpenLiteSpeed 97,2%
LiteSpeed 95,4%
Lighttpd 94,8%
Caddy 93,6%
Apache 82,1%

Nginx wyróżnia się wszechstronnością, zwłaszcza przy dużych plikach i wysokiej współbieżności; OpenLiteSpeed jest blisko w obciążeniach mieszanych.

WordPress: praktyczne rozważania

WordPress historycznie powstał dla stosu LAMP (Linux, Apache, MySQL, PHP) – sprawdzonego i open source.

Architektury LAMP i wyzwania wydajności

Przeglądarka zwykle otwiera 6–8 połączeń, PHP składa stronę „w locie”, MySQL dostarcza dane. LAMP radzi sobie do setek równoczesnych użytkowników, ale nagłe skoki ruchu wywołują wąskie gardła: (1) Apache – wysokie koszty na połączenie, ryzyko wyczerpania pamięci; (2) PHP/MySQL – po przekroczeniu RPS użytkownicy czekają.

Przejście na LEMP (Nginx)

Zastąpienie Apache serwerem Nginx w stosie LEMP redukuje narzut na pamięć i pozwala utrzymać stałą, niską zajętość RAM przy tysięcznych współbieżnościach.

Nginx lepiej serwuje statyki i upraszcza cache, odciążając warstwę aplikacji i poprawiając UX. Możesz użyć Nginx na wszystkich węzłach WWW lub wstawić go przed Apache jako reverse proxy – statyki z Nginx, PHP przez Apache.

Nginx i WordPress.com

Nginx obsługuje WordPress.com – jedną z największych platform blogowych – co potwierdza jego zdolność do pracy z dużymi obciążeniami WordPressa.